Slikar Ivica Aranđus, posle višedecenijske uspešne karijere u Dizeldorfu i mnogim evropskim gradovima, te slave stečene u Nemačkoj, vratio se u rodni Tivat, da nastavi umetničku karijeru, da unapredi kulturni život jadranskog grada, postavši predsednik Udruženja likovnih umetnika Tivta. Na platnima velikog i srednjeg formata okupljenih pod nazivom “Priroda stvari” kojima se prvi put predstavio Novosađanima u kulturnoj stanici Svilara o kojima je govorila teoretičarka moderne i savremene umetnosti Marija Saičić, a gde je došao na inicijativu kolekcionara Nebojše Bošnjaka, mahom su portreti jer Aranđusa od celokupnog ljudskog bića privlači najviše lice, odnosno lica, bilo ona javna sa maskom ili ona “privatna”, ogoljena, skrivena od pogleda. Slikajući ih, fokusira se na njihove unutrašnje psihološke procese.
Sa druge strane i ništa manje, Aranđus slovi za kritičara društvenih anomalija, za bespoštednog likovnog “komentatora” čija četkica jasno i nedvosmisleno ocrtava mane određenih slojeva društva, iskrivljenih ideologija , te za umetnika koji reaguje na ono što mu smeta. A smetaju mu zloupotreba politike, religije, finansijske malverzacije i druga “iščašenja” pred kojima većina skreće pogled, dok je njegov uprt direktno u moralnu dekadenciju, lažne identitete, licemerje koji nisu “izumi” samo našeg vremena, nego sežu hiljadama godina unazad. Akteri njegovih likovnih predstava su sveštenički kler, žena različite dobi,bespomoćno,tužno i nemoćno biće koja unižena stoji pred njihovim zastupnicima, koja je ulovljena a potom postaje lovac i samim tim nedostižna, dok nad glavama nekadašnjih lovaca slikar simbolički stavlja crne oblak ,sugerišući nam svojevrsnu psihičku golgotu,te likovi naslikani na vrećama za brašno koji aludiraju na stanovnike Afrike ili Bliskog istoka, sa pogledima uprtim u nebo, odakle helikopterima treba da stigne pomoć koja to istinski nije, jer će im sprečiti razvoj vlastite ekonomije. Tako se umetničkim pokličem,a estetskom prefinjenošću, Aranđus odlučuje da probudi uspavane, da iz svoje perspektive, crtačkom virtuoznošču, preciznom linijom i uzdržanom paletom, kao i upotrebom osnovnih boja, vizuelno podstakne na razmišljanja o pitanjima o drugačijoj stvarnosti, onoj stvarnosti koja je često skrivana od ljudskih očiju, okrutna, surova, gruba, bez emocija.
Autor bogate umetničke biografije, koja ga potvrđuje kao zrelog umetnika i neprekidnog likovnog istraživača, kaže da za svoje slikarstvo ima više razumevanja i prihvatanja u Evropi nego kod kuće. Tamo su njegove direktne i provokativne kritike ne samo dobrodošle, nego i priželjkivane među likovnim krugovima, dok u domaćoj sredini još postoji doza bojazni od upliva kritičkih nota i trenutaka napetosti sa njegovih platna, doza nespremnosti na katarzično iskustvo i uplašenosti onih koji su sve samo ne moćnici i stoga najmanje odgovorni akteri na društvenoj sceni. Ali, to govori o nama, a ne o Aranđusu.
Izložba će biti otvorena za posetioce do 31. marta, pruž ajući vam priliku da istražite i uronite u umetničko delo ovog nadahnutog umetnika.
